| gen. |
verdwalen v5u vi; de weg kwijtraken; verdolen; de verkeerde weg opgaan; afdwalen; i.h.b. dwalen; dolen; afdolen; w.g., fig. afpadig raken; Belg.N. verloren lopen; niet weten wat men doen moet; dubben; aarzelen; in dubio staan; besluiteloos zijn; van streek zijn; twijfelen; weifelen; in verwarring verkeren; in de war gebracht zijn; het met zichzelf oneens zijn; op twee gedachten hinken; in tweestrijd staan; de kluts kwijt zijn; bekoord worden; verleid worden; verblind zijn; verdwaasd zijn; zijn hoofd op hol laten brengen; onverlost blijven; geen rust kennen; geen vrede vinden; ronddolen; rondwaren; ronddwalen |
