| gen. |
ook in conj; eveneens in; verbindt twee zinnen waarvan de laatste ingaat tegen een gevolgtrekking die logisch uit het voorgaande volgt niettemin; desondanks; desalniettemin; desniettemin; toch; evenwel; echter; maar intussen; en ondertussen; desniettegenstaande; met dat al; gew. algelijk; tegenstellend voegwoord dat een excuus tegenargument formuleert maar; nochtans; evengoed; form. doch; arch. edoch; …～ focuspartikel dat een deelgroep noemt en analogisch andere gevallen laat afleiden zelfs; ook maar; …～ partikel van toegeving al; ook al; zelfs al; …～ drukt een voorbeeld uit of zo; of iets dergelijks; of zoiets; laten we zeggen; …なに なん だれ いつ どこ～ brengt een niet-collectiverend onbepaald voornaamwoord tot stand om het even …; … dan ook; gelijk …; onverschillig …; eender …; het maakt niet uit …; het geeft niet …; n'importe …; ongeacht …; het doet er niet toe …; ～… would-be; zogenaamd; zogenoemd; zogeheten; quasi; pseudo- m; vals; ～… bij-gebrek-aan-beter … |
