|
|
| gen. |
ustosunkowany (каким-л. образом к кому-л., чему-л.) |
|
|
| gen. |
odnosić się (чего-л.); traktować (kogoś, coś, к кому-л., чему-л.); dotyczyć (kogoś, czegoś, к кому-л., чему-л.); należeć (do kogoś, czegoś, к кому-л., чему-л.); podchodźić (каким-л. образом); stosować się (do kogoś, czegoś, к кому-л., чему-л.); tyczyć się; ustosunkowywać się (do kogoś, czegoś, каким-л. образом); zaliczać się (do kogoś, czegoś, к кому-л., чему-л.) |
| math. |
mieć się (do..., к...) |
|
|
| gen. |
kłaść na karb (kogoś, czegoś, на чей-л. счёт, на счёт чего-л.); przypisywać (komuś, czemuś, на счёт кого-л., чего-л.; за счёт кого-л., чего-л.); składać na karb (czegoś, на счёт чего-л.); zaliczać (do kogoś, czegoś, к кому-л., чему-л.); zanosić; odnosić (do kogoś, czegoś, к кому-л., чему-л.) |
| fig. |
wiązać z czymś (kojarzyć, к чему-л.) |
|
| Russian thesaurus |
|
|
|
⇒ отнестись |
| |
|
|
| abbr. |
относительное |
| scient. |
относительный (igisheva) |
